Είναι μια πόλη παραμυθένια, με το ιστορικό της κέντρο να κατέχει εξέχουσα θέση στη λίστα της UNESCO μεταξύ των μνημείων Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς, και θεωρείται από τους πιο δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς του Βελγίου.
Χανόμαστε στα στενά και ξαναβρισκόμαστε τυχαία μέσα στα μαγαζιά. Μπαίνουμε όλοι μαζί στην υπαίθρια αγορά, βγαίνουμε χαμένοι προς πάσα κατεύθυνση ψάχνοντας ο ένας τον άλλο. Είναι αστείο αλλά μέσα σε όλο αυτό το μεσαιωνικό σκηνικό, τους πύργους και το γενικό ιντερνάσιοναλ του πράγματος, το να ακούς από το βάθος «Μπάμπη που είσαι ρε» είναι αν μη τι άλλο αστείο… Φτάνουμε στο κέντρο της αγοράς, την Grotemarkt. Μαγαζάκια με σουβενίρ- πολλές μπλούζες με το σλόγκαν «Save water, drink beer», και για την ειρωνία, ψάχνουμε κολασμένα ένα μπουκαλάκι νερό. Το σκέφτεσαι όμως διπλά όταν δεις τις τιμές (ούτε μισό λίτρο, ένα τόσο δα μπουκαλάκι, 2 ευρώ!).
Κάποιοι από μας επιστρέφουν με σακουλάρες σοκολάτας, σε λουξ κουτάκια με σατέν κορδέλες. Στις βιτρίνες πελώρια πασχαλινά σοκολατένια αυγά ζωγραφισμένα!
Στο Μπελφόρ, το καμπαναριό-σήμα κατατεθέν της Μπριζ, βγαίνουμε φωτογραφίες. 47 καμπάνες χτυπούν πάνω από το κεφάλι μας και συγκεκριμένα 88 μέτρα πιο πάνω! Οι υπόλοιποι εξαφανίζονται και επιστρέφουν με τηγανητές πατάτες πήχτρα στη κέτσαπ.
Η Αναστασία μας υπενθυμίζει πως πλέον την Μπριζ, θα την λέμε Μπρούζ με γαλλική προφορά.
Γιαγιάδες που κεντάνε βγαίνουν στα μπαλκονάκια και τα παράθυρα και κάνουν επίδειξη σχεδίων σε δαντέλες. Οι τουρίστες αγοράζουν σωρηδόν σε όλα τα σχέδια. Μαγαζιά και εργαστήρια με σοκολάτες το ένα δίπλα στο άλλο, ζωγράφοι στα στενά. Βαρκάδα ποτάμι για δεκάδες τουρίστες που περνούν κάτω από τις γέφυρες που φωτογραφιζόμαστε.
