Πριν λίγο καιρό μου έστειλαν ένα δελτίο τύπου για μια φοβερή έκθεση που γίνεται στην ATOPOS κάτω στην Αθήνα. Τίτλος «Ξύπνα το τέρας μέσα σου». Βλέπω φωτογραφίες – O Shoboshobo, ο καλλιτέχνης, εγκατέστησεστην ATOPOS έξι μεγάλα γλυπτά, τους «κοιμισμένους γίγαντες», οι οποίοι θα καταλαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος του κτιρίου ενώ παρουσιάζει σειρά από prints και σχέδια με μελάνι και μαρκαδόρο. Νομίζω πως είναι ιδιοφυές, εκκεντρικό, υπερβολικό, τολμηρό, υπέροχο. Το mail συνοδευόταν με την ατάκα «Τί είναι τέρας για σένα;». Και αναρωτιέμαι εδώ και μερικές μέρες τι τέρας έχουμε μέσα μας.
Γιατί το τέρας μάλλον δεν υπάρχει κάπου εκεί έξω. Εμείς τα κουβαλάμε πάνω μας, μέσα μας, τα σέρνουμε μαζί μας κάθε μέρα στη δουλειά, την ώρα που μιλάμε άσχημα στους συνεργάτες μας, την ώρα που θυμώνουμε με τους φίλους μας, την ώρα που αποφασίζουμε να βάλουμε πάνω απ’όλα την καλοπέρασή μας. Και κάνω μια νοητή λίστα των τεράτων που μας ταλαιπωρούν- οι φόβοι μας, οι καχυποψίες, οι εγωισμοί μας, το «δε βαριέσαι», το «ωχ αδερφέ», το «έτσι θέλω», τα κοιμισμένα θέλω μας. Και τι γίνεται όταν ξυπνήσουν όλα αυτά;
Ποιος πληγώνεται, απογοητεύεται, χαλιέται, θυμώνει; Εμείς οι ίδιοι που κοιμίζουμε τα τέρατα, εμείς τα τρέφουμε, τα ζούμε, τα πηγαινοφέρνουμε, τα μεγαλώνουμε μαζί μας.
