Οι βιτρίνες έχουν γεμίσει με νιφάδες από φελιζόλ, χάρτινους αγιοβασίληδες, κούφια κουτιά δώρων, ψεύτικες γενιάδες και ευχές σε κάρτες που δεν θα έχουν παραλήπτες. Οι ντόπιοι περιμένουν τις Κυριακές για να ψωνίσουν, οι ξένοι κλείνουν εισιτήρια για γυρισμό. Οι Έλληνες έχουν ήδη προνοήσει εδώ κι ένα μήνα.
Τα φτηνά εισιτήρια πετούν για Ελλάδα.
Οι Έλληνες του Λονδίνου όμως περνούν καλύτερα από τους Άγγλους, ξέρουν απ΄έξω τους οδηγούς πόλης, και μπαινοβγαίνουν τα Σαββατοκύριακα στα Μουσεία. Τις καθημερινές πηγαίνουν yoga ή σε σεμινάρια. Κρατούν Blackberry, τα κορίτσια φορούν ugg μπότες, έχουν τον τρόπο τους στις δουλειές τους, (αποδεδειγμένα το Greek service ανεβάζει το τζίρο στα καφέ) , όλοι λειτουργούν γρήγορα, σωστά,μεθοδικά.
Το μετρό καθυστερεί λόγω εργασιών, οι ακτιβιστές γεμίζουν τα στενά με φωνές και δράσεις ενοχλώντας τους ξενέρωτους αυτής της πόλης που περνούν μεθυσμένες Παρασκευές και Σάββατα. Όλες τις άλλες μέρες φορούν γραβάτες και μιλούν καθωσπρέπει, φέρονται στεγνά, και χρησιμοποιούν ευγενικές λέξεις. Τα βράδια όμως ξεπλένουν από πάνω τους ό,τι τους πιέζει και ξεχύνονται στις παμπ ξεχνώντας τις ευγενικές λέξεις και το σαβουαρ βιβρ. Όταν γυρνούν στα σπίτια τους, είναι άλλοι άνθρωποι. Το πρωί, έχουν ξαναγίνει ίδιοι.
