σινεμά

Σήκω να πάμε θερινό σινεμά. Άσε το ποτό απόψε, πάμε για βυσσινάδα έξω από το Ελληνίς, στα τραπεζάκια. Πάμε στο Ναταλί να μυρίζουμε τα γιασεμιά. Πάμε στο Πανόραμα με τη φοβερή θέα, πάμε Θερμαϊς. Εκεί που το σινεμά θυμίζει σινεμά. Εκεί που νιώθεις παιδί της πόλης, της όμορφης πλευράς της. Κάτω από τα αστέρια, στο οξυγόνο, με σπόρια, όπως είμασταν παιδιά. Δεν σου λείπουν τα παλιά; 

Πάμε στο Απόλλων, ανάμεσα στις πολυκατοικίες. Να χαζεύουμε τα χρώματα των απλωμένων ρούχων, και το φως από την ταινία που αλλάζει τις σκιές στις κεραίες.

Πάμε στο Άλεξ, εκεί που ήταν το πρώτο μας ραντεβού. Εκεί που κρατιόμασταν χέρι χέρι σε όλη την ταινία, και που και που, κοιτούσαμε την Όντρει Τοτού. 

Εκεί που περιμέναμε τα σκοτεινά πλάνα για να φιληθούμε ξανά, εκεί που ανυπομονούσαμε να τελειώσει η ταινία για να βρεθούμε μόνοι.

Πάμε γιατί δεν πρέπει να τα χάσουμε. Είναι πολύτιμα καλοκαιρινά δώρα της πόλης.

Multiple choice

Στο Βελιγράδι, στην οδό Skadarlija, υπάρχει ένας δρόμος πλακώστρωτος- εκεί βρίσκεται η "μποέμικη γειτονιά". Στις αρχές του δρόμου βρίσκεται ένας στύλος με πινακίδες, που σε οδηγούν νοητά σε διάφορα σημεία του πλανήτη απο την Αθήνα μέχρι τη Βιέννη και από τη Μονμάρτη μέχρι το φεγγάρι (αυτό που δείχνει προς τα πάνω). 

Εκτός από τη σαφή αναφορά στους δρόμους που μοιάζουν με τη μποέμικη γειτονιά, θυμίζει λίγο και τις πολλές επιλογές που έχουμε.

 

Aπό το πρωί που ξυπνάς μέχρι το βράδυ, πρέπει να διαλέγεις. Να επιλέγεις κάτι από κάτι άλλο. Αν στο τέλος της μέρας χαμογελάς, πήρες αρκετές σωστές αποφάσεις.

Το να διαλέγεις - να πιστεύεις σε κάτι, να αποφασίζεις για κάτι- θέλει πρώτα αυτό το κάτι να το έχεις μελετήσει/σκεφτεί/αναλύσει. 

Παρ'όλ'αυτά είναι τρομερό ότι οι άνθρωποι πολλές φορές αποφασίζουν χωρίς να ξέρουν/ πιστεύουν κάτι χωρίς να το έχουν πολυσκεφτεί/ θεωρούν κάτι σωστό χωρίς να ξέρουν γιατί οι άλλες επιλογές είναι λάθος, ή γιατί είναι λιγότερο λάθος από τα υπόλοιπα.

Κάποιος είχε πει πως "το λάθος, αν επαναληφθεί είναι συνειδητή επιλογή". 

Σκέψου πόσες φορές επανέλαβες το ίδιο, και αναρωτήσου: 

Eίχα τις ίδιες συνθήκες; Hξερα τα ίδια πράγματα σε σχέση με την πρώτη φορά ή ήξερα περισσότερα; Είχα άλλη επιλογή; (πάντα έχεις).
    
Καμιά φορά, το να μην επιλέγουμε, είναι κι αυτό επιλογή. Συνήθως λάθος επιλογή, αν με ρωτάς.
    
Βρες ποιες επιλογές σου θα σε ταξιδέψουν στο φεγγάρι και μη τις φοβάσαι.

Άστα να πάνε

Πέντε άτομα καθόμαστε σε ένα τραπέζι. Αν μας δεις από μακριά νομίζεις πως εμείς οι πέντε συζητάμε. 

Αλλά αν πλησιάσεις, θα δεις πως ο καθένας λέει τα δικά του, δεν υπάρχει ροή στην κουβέντα, παρά μόνο ένα ασταμάτητο μπιριμπιρι, που δεν μπορεί να το παρακολουθήσει κανείς άλλος παρά μόνο εμείς οι πέντε.

 
Πώς είναι τα μωρά που τα ακούς να μιλούν μεταξύ τους και αναρωτιέσαι τι στο καλό λένε αφού τα λόγια τους δεν είναι λέξεις, και όμως μιλούν ακατάπαυστα. 

Ο καθένας μας έχει τον καημό του, και ακούει τους άλλους χωρίς να τους ακούει πραγματικά, απαντάει μηχανικά σαν να είναι προγραμματισμένες οι απαντήσεις του, και συνεχίζει το δικό του μονόλογο όταν βρει την ευκαιρία. 

Πολιτική, έρωτας, λεφτά, ο καιρός, όλα πέφτουν στο τραπέζι, και κυρίως στο πάτωμα. Τώρα τελευταία δεν πάμε καλά. 

Δεν συννενοούμαστε με τον γείτονα πλέον, ξεχνιόμαστε σε υποχρεώσεις, θυμόμαστε μόνο ό,τι είναι απαραίτητο. 

Ερωτευόμαστε σε λάθος εποχές, ονειρευόμαστε σε κακό timing.
Θα συνέλθουμε.