Πλέον κρυώνω.
Τυλίγομαι σε μεγάλες ζακέτες και φοράω κάλτσες.
Ψάχνω φτηνά εισιτήρια, και φτηνές πτήσεις, φτηνά ξενοδοχεία, για συναντήσεις. Όχι φτηνές.
Φεύγουν όλοι, και μένεις πίσω. Τώρα τι?
Περπατάω στις μύτες των ποδιών για να μη ξυπνήσω τα όνειρά μου.
Η πόλη κρύωσε, τα πρόσωπα χλώμιασαν. Και εσύ χρειάζεσαι ακόμα μια μέρα στον ήλιο.
Ξεκινάω lindy hop,θα χορεύω swing παντού.
Η Βαλαωρίτου σφύζει από κόσμο, μουσική, φασαρία, γέλια, ήχους από κακόγουστα τακούνια που πατούν αποφασισμένα στο δρόμο.
Κάνε μια βόλτα με το ποδήλατο. Φτάσε μακριά.
Ανακάλυψε μικροσκοπικά συνοικιακά καφέ, κάνε τα μόδα.
Τα στενά κρύβουν ζευγάρια που ψάχνουν γωνίες για να απομονωθούν.
Η σχολή σου. Πατάς καθόλου?
Ανακατεύω τον καφέ με τόση μανία που όταν αφήνω το κουταλάκι, αυτό περιστρέφεται γύρω από τον άξονά του. Καφές καραμέλα σε μεγάλη πράσινη κούπα.
Φόρα τα καλά σου και γίνε ένα με τους κυριλέ αυτής της πόλης.
Όταν λέμε για πάντα εννοούμε πραγματικά για πάντα?Ξεκινάς κάτι. Το παρατάς, το ξαναρχίζεις. Αυτό το διαβολεμένο timing,τι ζημιά μπορεί να σου κάνει. Κάνεις νέα αρχή.Μπορείς να οριοθετήσεις τις νέες σου αρχές?
Έχεις μηδενίσει ποτέ το κοντέρ σου για να ξαναξεκινήσεις?
Πιστεύεις στα χάπυ έντ? Τα περιμένεις?
Σκαρφαλώνω σε ένα λεωφορείο και γυρνάω την πόλη μέσα σε μία ώρα.
Ανεβαίνω το δρόμο κάνοντας σλάλομ ανάμεσα σε άγνωστα τυπάκια, φοβισμένα, σκοτεινά. Δύο παρέες φοιτητών ανταλλάσσουν σημειώσεις.
Μετράμε αναμμένα φώτα στα φτηνά ξενοδοχεία και φανταζόμαστε ιστορίες πάθους και ίντριγκας. Κάθε ζευγάρι που μπαίνει μας δημιουργεί την αίσθηση πως κοιτά γύρω του ύποπτα.
Μπορούμε να τα έχουμε όλα.Τα θέλουμε όλα?
Εκπτώσεις και προσφορές, εύκολα χρήματα, γρήγορο ίντερνετ, γρήγορος καφές, γρήγορο φαγητό, γρήγορες φωτοτυπίες, μικρές σχέσεις, γρήγορο σεξ. Σε τι σπαταλάς τελικά το χρόνο σου?
Με τόσες επιλογές γύρω μας, μήπως μπερδευόμαστε περισσότερο?Τόσες επιλογές, τόσα λάθη.
Πρόσεχε τις παρέες σου. Ή μήπως πρέπει να σε προσέχουν αυτοί? Η πόλη έχει μουσικές για να χορεύεις όλη νύχτα. Και μέρα. Ξεκίνα.
