amour de feintes

Καμιά φορά, όταν γυρνάς ξημερώματα, ειδικά τα Σάββατα, τις πρώτες ώρες της Κυριακής, τότε είναι που νιώθεις πως κάτι σου λείπει. Είναι η ώρα που νιώθεις λίγο μόνος και λίγο άδειος, η ώρα που έχεις βγάλει όλη την ενέργειά σου και μένει μόνο ξύπνιο το μυαλό σου.

Γιατί τότε είναι η ώρα που τα θυμάσαι όλα. Η ώρα που σκέφτεσαι αν είσαι ευτυχισμένος, πού είναι το άλλο σου μισό, αν υπάρχει, αν υπήρξε και το έχασες. Αν τελικά ερωτεύτηκες ποτέ ή αν ακόμα δεν έχεις δει τίποτα

Είναι ζόρικος ο έρωτας, και πονηρός.

Έρχεται τη στιγμή που τον περιμένεις (σπάνιο), τη στιγμή που δεν τον θέλεις (σύνηθες), που είσαι με άλλον (νόμος), που δεν χωράει στο 24ωρό σου (ναι καλά).

Έρχεται και φεύγει. Kαι ξανάρχεται.

Και μετά αποφασίζεις να ξαναρχίσεις. Όσες φορές κι αν ορκιστείς πως δεν θα ξαναερωτευτείς, και πως δεν θα ξαναπονέσεις , το ξανακάνεις ανένοχος ίσως πιο έντονα και πιο δυνατά από πριν. Και ξαναπέφτεις με τα μούτρα, ή σιγά σιγά. Και αγαπάς λιγότερο ή το ίδιο. Αν είσαι γενναίος, ακόμα πιο πολύ.

Eρωτεύεσαι τη διαδικασία, με το κόμπο στο στομάχι, την ανησυχία, το πρώτο φιλί, τα χάδια, τον καυγά και την συμφιλίωση, τη ζήλια, το πάθος. Τα βράδια που περνάς στο σπίτι με τα dvd αγκαλιά, τις βόλτες στην παραλία, τα πρωινά με καφέ κι εφημερίδα, τις περίεργες και ηλίθιες λέξεις που λέτε ο ένας στον άλλο, τις διακοπές στη σκηνή σε μια παραλία ξεχασμένη από το Θεό, τις συναυλίες.

Υπόσχεσαι πως δεν θα κάνεις τα ίδια λάθη, τώρα μεγάλωσες, όχι δεν θα σε ταράξουν οι απειλές χωρισμού, όχι θα κρατήσεις χαρακτήρα.

Και μετά χάνεις το μπούσουλα. Γιατί τι είναι ο έρωτας αν όχι το να χάσεις τον έλεγχο; Αν δεν πέσεις με τα μούτρα, αν δεν τρελαθείς, αν δεν κλάψεις, αν δεν πέσεις στα πατώματα, κι αν δεν σηκωθείς μετά, έτοιμος για να ξαναρχίσεις;

Και συνειδητοποιείς λίγο πριν κλείσεις τα μάτια σου για να κοιμηθείς, πως ίσως , κατά βάθος, αυτός ο κύκλος, αυτά τα πάνω και τα κάτω, σου αρέσουν γιατί σε κινητοποιούν και για όλα τα άλλα της ζωής σου.

Και πως τελικά ο έρωτας είναι σαν τη ζωή. Ανοίγει και κλείνει περιόδους, που σε βρίσκουν διαφορετικό άνθρωπο, σε μεγαλώνει, σε σκληραίνει, σε κάνει πιο κυνικό, πιο αφελή ή πιο ευαίσθητο. Σε ωριμάζει, ή σε θυμώνει. Σε πονάει ή σου μαθαίνει να μη σταματάς πουθενά. Να μην κοιτάς πίσω, παρά μόνο για να μη ξανακάνεις τα ίδια, που μεταξύ μας, συνήθως τα κάνεις. Σε αλλάζει.

Και πολλές φορές σου μαθαίνει πως τα πράγματα δεν πάνε πάντα όπως τα θέλουμε. Και άλλες φορές σου μαθαίνει πως μπορούν να πάνε και πολύ καλύτερα. Γιατί as said before, είναι κύκλος.