Στη Βενιζέλου με τη γιαγιά, 9 η ώρα το πρωί (λες και δεν μπορούσαμε να βγούμε στις 11)
Κατηφορίζω την Βενιζέλου με τη γιαγιά μου αγκαζέ για ψώνια. Οι δρόμοι είναι στολισμένοι, οι βιτρίνες γεμάτες χρυσόσκονη, ο κόσμος τρέχει πέρα δώθε. Ανεβαίνουμε την Δραγούμη ενώ κροταλίζω ένα τέλειο σουσαμένιο κουλούρι και η γιαγιά τρώει τυρόπιτα από τον Αγαπητό. Χωνόμαστε στα στενάκια και τις στοές για να αγοράσουμε χάντρες, κορδέλες και υφάσματα. Εδώ υπάρχουν ακόμα μικρά μαγαζάκια. Οι παππούδες ανεβάζουν τα ρολά κάθε μέρα στις 8 το πρωί, πίνοντας καφεδάκι. Κάθε φορά που βρίσκομαι εδώ θυμάμαι τα παιδικά μου χρόνια.. Ξεροσταλιάζοντας στη γωνία δίπλα με έναν τεράστιο κουνιστό Άγιο Βασίλη, αγοράζω δεύτερο κουλούρι ενώ ένας τσαχπίνης κουλουρτζής με τραγιάσκα και πολύχρωμο ριγέ κασκόλ προτείνει να μου πουλήσει δεκάδα με 3 ευρώ. «Όχι ευχαριστώ»Ένας μικροπωλητής χώνεται στο οπτικό μου πεδίο θέλοντας να μου πουλήσει ξυπνητήρι με 5 ευρώ «άντε κυρία να ξυπνάς το πρωί με το κοκοράκι», και ένα καημένο κινέζικο πλαστικό κουκλάκι με ξεβαμμένα μάτια « σου μοιάζει κιόλα κυρία κοίτα κοίτα είναι μελακρινό», «Όχι ευχαριστώ». Κάποιος άλλος προσπαθεί να με πείσει να αγοράσω αγιοβασιλιάτικο αναπτήρα ή έστω τρανζιστοράκι σε σχήμα μίξερ, ή έστω ένα σουγιά. Πόσο καιρό έχεις να πας βόλτα ένα αγαπημένο σου πρόσωπο? Πότε τηλεφώνησες στους γονείς σου τελευταία φορά?
Στη Τσιμισκή.
Τα Χριστούγεννα ομορφαίνουν τα πάντα- η μουσική, τα φώτα, τα καλά σου ρούχα, το καλο σου σερβίτσιο ο καλός σου εαυτός. Πρωί Σαββάτου, μπροστά σε βιτρίνες στολισμένες, δίπλα σε μια μικρή ορχήστρα δρόμου, αισθανόμαστε ένα με τον κόσμο που περνά τρέχοντας να ψωνίσει ό,τι προλάβει. Ένα τσιγάρο, ένας καφές στο χέρι, και σακούλες στα πόδια μας.
Βαλαωρίτου.
Πάρτυ και πανικός, ραδιοφωνικοί παραγωγοί και περσόνες της πόλης δίνουν το παρών σε ένα μέρος που ποτέ δεν κοιμάται τα τελευταία δύο χρόνια. Όλοι είναι πιο χαρούμενοι –γεμάτοι ενέργεια, είμαστε ήδη στις γιορτές ακόμα κι αν δεν έχουν φτάσει ακόμα- άλλωστε πάντα όταν περιμένεις κάτι το ζεις ακόμα πριν γίνει. Σαν να ψάχνουμε λόγο για να γιορτάζουμε. Στόλισες το σπίτι σου? Μήπως στολίζεις νωρίτερα για να ζήσεις τις γιορτές παρατεταμένες? Σταματάμε και κοιτάμε γύρω μας. Τι προλάβαμε να ευχαριστηθούμε σήμερα?Τι δώρο θα πάρεις στον αγαπημένο σου? Έχεις αποφασίσει τι θα αλλάξεις στη ζωή σου? Είσαι έτοιμος για το 2010? Τι φανταζόσουν πριν δέκα χρόνια ότι θα έχεις κάνει? Πόσα έκανες τελικά? Πραγματοποίησες το μεγαλύτερο όνειρό σου? Έχεις δίπλα σου αυτές τις γιορτές αυτούς που αγαπάς? Λες συχνά σ’αγαπώ και σε ευχαριστώ? Θέλεις να κάνεις μια καινούργια αρχή? Μπορείς? Προσπάθησες? Τι λες, δεν ξεκινάς από φέτος?
