οδηγηση.

Αυτή η πόλη έχει κρυμμένους ανθρώπους.
Κρυμμένη δημιουργικότητα, φαντασία, διάθεση.

Έχει κρυμμένα πλάνα, κρυμμένα όνειρα, και κρυμμένα σχέδια. Γνωρίζουμε κάθε τόσο εκπληκτικούς ανθρώπους, γεμάτους ταλέντο, καλλιεργημένους, ταξιδεμένους. Και είναι διακριτικοί και μετριόφρονες, και δεν μοιάζουν με τίποτα εκείνους που κάνουν τα πάντα για να αναδείξουν τη μετριότητά τους. Και αν τους γνωρίσεις, το μυαλό σου συνεχώς δουλεύει, για να σκεφτεί τι μπορεί να κάνει όλους αυτούς τους υπέροχους ανθρώπους. Να τους κάνει να πάρουν μπρος, να αφεθούν και να δημιουργήσουν. Αισθάνεσαι καμιά φορά πως θα μπορούσες να κάνεις πολλά, τα έχεις ονειρευτεί ή τα έχεις οραματιστεί στο μυαλό σου; Έχεις κάποιο όνειρο ή στόχο;
Είναι η κατάλληλη περίοδος να τo φέρεις στο φως και να κάνεις κάτι, γιατί οι περισσότεροι έχουν ησυχάσει, έχουν γυρίσει σπίτι, έχουν φοβηθεί, και δεν κουνιούνται.
Είναι κάποιες φορές που θες, αλλά δεν μπορείς, γιατί δεν ξέρεις από που να ξεκινήσεις. Αλλά αυτό που είσαι, είναι εκεί, κρυμμένο, και περιμένει να το ελευθερώσεις. Όπως ο συμπλέκτης, που είναι σαν να κρατά την ταχύτητα του αυτοκινήτου κάτω από το πόδι σου και θα την ελευθερώσει μόλις δώσεις το πρόσταγμα.
Καμιά φορά ξέρουμε τόσο καθαρά τι θέλουμε να κάνουμε, αλλά πατάμε μόνιμα το φρένο.
Και μετά αναρωτιόμαστε γιατί δεν προχωράμε, ενώ ξέρουμε πως το γκάζι είναι ακριβώς δίπλα στο φρένο, και θέλει απλά την τόλμη να αφήσεις το πόδι σου. Να ελευθερώσεις το συμπλέκτη, και σιγά σιγά να πατήσεις γκάζι. Και μετά, ποιός σε πιάνει...